Discussie met links

Regelmatig heb ik een dicussie met linkse lui, dat rassen mixing, genetisch niet gezond is! Komen ze altijd met het argument, een poedel doet het ook met een tackel, of een Maincoon kat ook met een Siamees! Dan zeg ik ze doen dat uit zichzelf niet, dat is door ingrijpen van de mens gebeurd. Ja, zegd men dan, we staan nu eenmaal verder van de natuur af als mens! Ja dan ben je uitgeluld, hebben jullie hier nog een suggestie? Ik wil me door die smerige linksen niet laten aftroeven!

Heinrich hierbij in het Hollands het een en ander.

Rassenhygiëne

Erfelijkheidswetten

De rasgebondenheid onzer wetenschap

Een en ander over ras



http://nseuropa.org/Dutch/Index.htm

Ja, die site ken ik, erg interessant! Maar het gaat mij om de discussie, gaat het nu om soort of ras. Je hebt b.v. verschillende soorten vogels, een duif zal b.v. nooit met een kraai paren, terwijl het allebei vogels zijn, maar wel met een anders gekleurde duif. Mijn iedee is, dat een neger een ander soort mens is, zoals vroeger de Neandertaler, die is ook uitgstorven door zich met homosapiens te mixen! Een blanke, neger, Aziaat of jood, wijken genetisch behoorlijk van elkaar af, dus dan spreek je wel van mensen, maar een ander soort mens, ja dan is mixen totaal uit den boze! Een Ier of Rus zijn wel wit, maar dat zijn verschillende rassen, die wel aan genetisch elkaar verwant zijn en probleemloos zich kunnen mengen, b.v. de slavier met de Kelt. Naar mijn iedee weten de joden dit alles en sturen ze deze andere soort primaten op ons af om ons te vernietgen! Interessant onderwerp, niet?

In Mein Kampf staat een heel hoofdstuk over volk en ras,neem aan dat dit toch ruimschoots moet volstaan om de linkse gekkies om de oren te slaan.

In Adolfs tijd was er nog geen DNA kennis zoals nu, maar ik zal het nog eens nalezen!

Ik heb de ongecencureerde versie van Mein Kampf in pdf vorm, in welk hoofdstuk wordt het rassenvraagstuk behandeld, ik heb het meeste wel gelezen, maar ben vergeten waar dit onderwerp staat, ik wil het nog eens een keer nalezen!

In de Hollandse uitvoering staat het in hoofdstuk 11 { links bovenin 360 intoetsen = blz 351} http://nseuropa.org/Mein_Kampf/Mein%20Kampf-Niederlandisch.pdf

Hierbij in geluid ; https://archive.org/details/VolkUndRasseAdolfHitlersMeinKampf

Bedankt Johan, ik ga me er over buigen! Want ras en soort zijn twee verschillende dingen!

Er bestaan waarheden, die zo voor het grijpen liggen, dat ze juist daarom door de gewone mensheid niet worden gezien, of althans niet als zodanig worden herkend. De „man-in-the-street” gaat aan zulke waarheden als koeien dikwijls volkomen blind voorbij, en is hoogst verbaasd, wanneer plotseling iemand datgene ontdekt, wat allen allang behoorden te weten. De eieren van Columbus liggen overal bij honderdduizenden voor het grijpen, maar het enige is, dat de Columbussen zeldzamer zijn. Zo gaan alle mensen zonder uitzondering door de tuin der natuur, verbeelden zich, dat ze schier alles weten en kennen, en lopen toch als blinden aan één van de meest evidente grondslagen, waarop de werkzaamheid van die natuur berust, voorbij: n.l. het feit, dat ieder der soorten, waarin alle op aarde levende wezens zijn onderverdeeld, op zichzelf een afgesloten eenheid vormt. De meest oppervlakkige beschouwing laat al duidelijk zien, dat er een bijna nooit overtreden grondwet is, waaraan al die ontelbare uitdrukkingsvormen van de levenswil der natuur gehoorzamen, n.l. dat de voortplanting en de vermenigvuldiging van ieder afzonderlijk gebonden is aan de grenzen van de soort. Ieder dier paart zich alleen met een ander exemplaar van zijn eigen soort. Mezen met mezen, vinken met vinken, ooievaars 352 met ooievaars, veldmuizen met veldmuizen, huismuizen met huismuizen, wolven met wolvinnen enz. Alleen onder buitengewone omstandigheden kan er op deze regel inbreuk worden gemaakt voornamelijk door de dwang der gevangenschap, of in 't algemeen, wanneer er geen mogelijkheid bestaat, om zich met een ander exemplaar van dezelfde soort te paren. Maar dan verzet de natuur zich ook met alle middelen hiertegen, en haar duidelijkste protest bestaat dan of in een afbreken van de verdere voortplantingsmogelijkheden, of door de vruchtbaarheid van de volgende generaties te beperken; in de meeste gevallen echter ontneemt ze aan deze bastaards de weerstandskracht tegen ziekten of tegen aanvallen van vijanden. En dat is ook niet meer dan vanzelfsprekend. Iedere kruising tussen twee wezens van niet precies dezelfde hoogte van ontwikkeling levert als product een wezen, welks ontwikkeling het midden houdt tussen die der beide ouders. Dat wil dus zeggen, dat het jong wel hoger zal staan dan de ouder, die qua ras het laagst stond, maar niet zo hoog als de andere ouder. Daarom zal het in de strijd tegen dit hogere ras ook natuurnoodzakelijkerwijze het onderspit moeten delven. Zulk een paring gaat echter ook lijnrecht tegen de bedoeling der natuur in, die er steeds op gericht is, om het gehele leven op aarde tot steeds hogere ontwikkeling te brengen. Hiertoe is het echter noodzakelijk, dat niet het hogere met het lagere wordt verbonden, maar dat het alleen om het eerste gaat. De sterkere moet heersen, en mag niet met de zwakkere samensmelten, om zo zijn eigen grootheid te verspelen. Alleen een geboren zwakkeling kan deze natuurwet wreed vinden, maar daar is hij dan ook slechts een zwak en bekrompen mens voor; want indien deze wet niet van kracht was, dan zou er immers geen veredeling van de levende natuur denkbaar zijn. Het gevolg van deze overal in de natuur heersende drang tot 353 zuiverheid van ras is niet alleen de scherpe begrenzing van ieder der rassen, maar ook, dat de individuen van een bepaald ras allen eenzelfde bepaald karakter hebben. De vos blijft steeds een vos, de gans een gans, de tijger een tijger, enz. en het onderscheid tussen de individuen kan hoogstens bestaan in een verschil in kracht, in scherpzinnigheid, in behendigheid of uithoudingsvermogen. Maar het zal bepaald een onmogelijkheid zijn, om ooit een vos te vinden, die van nature humane gevoelens koestert ten aanzien van het geslacht der ganzen, zomin als er een kat bestaat, die door vriendschapsbanden met muizen is verbonden. Daarom ontstaat ook hier onderlinge strijd, niet zozeer tengevolge van innerlijke afkeer, maar voornamelijk door honger en liefde. In beide gevallen ziet de natuur rustig en zelfs tevreden gesteld toe. De strijd om het dagelijks brood vernietigt alles, wat zwak en ziekelijk, en minder vastberaden is, terwijl de strijd van de mannetjes om het wijfje alleen aan het allergezondste exemplaar het recht op voortplanting, of althans op voortplantingsmogelijkheden, geeft. Steeds echter is de strijd een middel om de gezondheid en de weerstandskracht van een soort te verhogen, en is daardoor dus mede een middel ter veredeling van de soort. Indien het hierbij anders toeging, dan zou van geen vooruitgang en van geen veredeling sprake kunnen zijn, en zou men eerder het tegendeel kunnen constateren. Want omdat het minderwaardige altijd sterker in aantal is dan het meerwaardige, zou, indien levenskracht en voortplantingsmogelijkheid gelijk waren, het slechte element zich zo sterk vermeerderen, dat het meerwaardige tenslotte volkomen op de achtergrond werd gedrongen. Er moet dus een connectie in deze toestanden komen ten gunste van de meerwaardigen. Dit doet de natuur nu echter door het leven voor de zwakkere elementen 354 aan zoveel zwaardere levenscondities te onderwerpen, dat alleen daardoor al het aantal wordt beperkt, en tenslotte door de rest niet zonder uitzondering in staat te stellen, zich te vermenigvuldigen, maar integendeel hier opnieuw een onverbiddelijke selectie maakt naar kracht en gezondheid. Terwijl ze dus enerzijds een paring van sterkere met zwakkere individuen ongewenst acht, staat ze anderzijds nog veel scherper afwijzend tegenover de samensmelting van hoger ras met lager, omdat anders immers haar gehele selectiearbeid van mogelijk honderdduizenden jaren met één slag weer ongedaan zou worden gemaakt. De geschiedenis geeft hiervoor talloze bewijzen. Zij toont met ontstellende duidelijkheid, dat overal, waar de Ariër zich met lagerstaande volkeren vermengde, dit zijn ondergang als cultuurdrager tengevolge had. De bevolking van Noord-Amerika, die voor het grootste deel uit Germaanse elementen bestaat, die zich slechts in zeer geringe mate met de lagerstaande kleurlingenvolkeren hebben vermengd, bezit een geheel andere cultuur en een geheel anderen aard dan die van Middel- en Zuid-Amerika, waar de – hoofdzakelijk Latijnse– kolonisten zich soms in zeer sterke mate met de oorspronkelijke bewoners hebben vermengd. Dit ene voorbeeld toont al duidelijk de werking van rassenvermenging. De Germaan op het Noordelijke vasteland van Amerika bleef onvermengd van bloed en raszuiver, en werd de heerser van dat land; hij zal zolang heerser blijven tot ook hij zich aan bloedschande overgeeft. Het gevolg van iedere rasvermenging is dus, in het kort, altijd het volgende: a. het niveau van het hoogste van beide rassen wordt niet weer bereikt; b. er treedt een lichamelijke en geestelijke achteruitgang op, en daarmee het begin van een langzaam, maar zeker verkwijnen. Indien men zo een ontwikkeling tot stand 355 brengt, doet men niets anders dan inbreuk maken op de wil van de eeuwige Schepper. Doordat de mens tracht zich tegen de ijzeren logica van de natuur te verzetten, komt hij in strijd met de principes, waaraan hij ook zelf zijn bestaan als mens te danken heeft. Daardoor moet zijn optreden tegen de natuur tot zijn eigen ondergang leiden. Maar hier brengt de moderne pacifist even dom als joodsbrutaal tegen in, dat „de mens daar dan eenvoudig de natuur overwint”. Miljoenen kletsen deze Joodse onzin gedachteloos na en beelden zich tenslotte ook nog in, dat ze zelf een soort „overwinnaars der natuur” zijn, waarbij ze echter over geen ander wapen beschikken dan over een idee van zo miserabel allooi, dat het waarlijk moeilijk is, om zich een wereld voor te stellen, die volgens dit principe is opgebouwd. Maar nog volkomen afgezien van het feit, dat de mens de natuur nog in geen enkel opzicht heeft overwonnen, maar tot nog toe er hoogstens nog in slaagde, om het een of andere tipje van de geweldige, reusachtige sluier, die over haar eeuwige raadselen en geheimen ligt, in handen te krijgen, en nu kan proberen, dit tipje op te lichten, dat hij in werkelijkheid niets uitvindt, maar enkel allerlei dingen ontdekt, dat hij niet de natuur beheerst, maar enkel doordat hij enkele natuurwetten en geheimen kent, de heerser is geworden van degenen der andere levende wezens, die deze wetten en geheimen niet wisten te doorgronden – dus nog geheel afgezien van al deze feiten, kan een idee nooit de voorwaarden voor ontstaan en leven van de mens overwinnen, omdat dat idee immers zelf slechts van de mens afhankelijk is. Zonder mensen zou er geen menselijke idee op aarde mogelijk zijn; de idee als zodanig is dientengevolge nog altijd afhankelijk van de aanwezigheid der mensen, en daardoor dus weer van al de wetten, die dit bestaan mogelijk maakten. Maar dat niet alleen! Bepaalde ideeën zijn zelfs aan 356 bepaalde mensen gebonden. Dit geldt vooral voor zulke gedachten, waarvan de inhoud niet een exacte wetenschappelijke, maar een gevoelswaarheid behelzen, of die, zoals men dat heden ten dage zo mooi uitdrukt, „een innerlijk beleven” weergeven. Al deze ideeën, die met de koude logica op zichzelf niets uitstaande hebben, maar zuivere gevoelsuitingen zijn, of producten van ethische overwegingen, zijn afhankelijk van het bestaan van de mensheid, omdat ze immers hun gehele bestaan te danken hebben aan haar geestelijke voorstellingskracht en scheppend vermogen. Maar dan is immers juist de handhaving van deze bepaalde rassen een eerste eis voor het voortbestaan van deze ideeën.